peru – dessert talk: groene oase

reisavontuur in peru & venezuela – 2008

Zuid-Amerika heeft meer woestijnen dan ik op het eerste gezicht verwacht. Zo heb je in Bolivia en Chili zoutwoestijnen, die voor betoverende landschappen zorgen.  In Peru kom ik opeens terecht in een reguliere zandwoestijn, terwijl ik in de veronderstelling ben op weg te zijn naar het strand. Blijkbaar heb ik niet goed gelezen wat ik kan verwachten van Huacachino. Omdat ik de hele busrit ernaartoe lig te slapen, heb ik totaal niet door dat we midden in de woestijn zitten in plaats van langs de kust rijden. Mijn wake-up call is dan ook vrij bijzonder: overal om me heen zie ik zand en nergens in de verte het idee van water. Ik vraag met mijn suffe hoofd aan de buschauffeur waar de zee is. De goede man geeft aan dat die er helemaal niet is, aangezien we in de woestijn zitten. Ik moet duidelijk even wakker worden en omschakelen.

groene oase

Mijn verbazing slaat om in blijdschap als ik bij de ingang van het (door mij zojuist uitgekozen) hostel een (feest)vriend uit Amsterdam tegen het lijf loop en even later nog meer Nederlandse bekenden zie. Huacachino voelt daarmee gelijk als thuiskomen. Het blijkt bovendien een heerlijk groene oase te zijn, te midden van al het mulle zand. Not that bad after all. Sandboarden is echt hét ding hier om te doen; de slaperige oase krijgt daarmee onmiddellijk een soort energieke surf vibe. 

Dat sandboarden klinkt misschien echter wel nét iets beter dan het blijkt te zijn. In de praktijk is het vooral een behoorlijk bewerkelijke kwestie. Zo schieten je schoenen continu uit de ‘bindingen’, die one size fits all gemaakt zijn van klittenband – en dus eigenlijk niemand echt passen. Bovendien moet je na elke bocht met een klein kaarsje je board waxen, anders kom je simpelweg niet vooruit op de volgende zandduin. Daarnaast is het sandboarden gewoon best lastig en zeker geen copy-paste van snowboarden. 

insta-waardig – of toch niet?

Zit je nou met smart te wachten op wat bassale tips voor het moment dat jij bovenop die zandduin staat en een beetje soepel naar beneden wilt? Dat komt mooi uit, want je krijg je ze bij deze van mij – of je ze nou wilt of niet. Gratis en voor niets – dat dan weer wel. Komt ‘ie. Allereerst: onthoudt vooral dat zand niet zo zacht is om op te landen als water of sneeuw. Sterker nog: zandduinen kunnen harder zijn dan sneeuw, en soms net zo hard als beton of ijs. Verwacht dus vooral enorm blauwe billen aan het einde van je eerste sandboard-sessies.

Bedenk daarnaast dat je net een ander soort outfit nodig hebt dan bij snowboarden. Probeer ook vooral je snowboard niet te gebruiken voor het sandboarden, it is not going to work. Breng vooral wax mee, heel veel wax. Die zul je nodig hebben om die zandduin een beetje soepel af te komen. Denk vooral niet dat je acties er de eerste keer Insta-waardig uitzien. Laat ik het zo zeggen: ik ging als een kneus de berg af, terwijl ik redelijk prima kan snowboarden. Uiteraard betekent dat niet dat je er geen foto of filmpje van moet maken: leuk juist. Gewoon niet te hoge verwachtingen hebben van je looks als snowboarder, dat is alles.

direct onderuit

Als het gaat om je veiligheid: vermijd sandboarden in woestijnen met daarin obstakels, zoals stokken, planten, schelpen en andere natuurlijke en kunstmatige barrières. Klinkt nogal logisch, maar je gaat bent minder flexibel dan met snowboarden en gaat direct onderuit. Ga daarnaast nooit sandboarden zonder iemand in de buurt. Bij een ongeval heb je immers echt een vriend of familielid nodig om je te helpen en de hulpdiensten te bellen. Je bent immers niet op een gewone berg met heel veel andere wintersporters om je heen. Er is op een zandduin vaak niemand die het ziet als je valt en echt niet meer kunt opstaan.

Nou heeft elk nadeel ook zijn voordeel. Het fijne van sandboarden is dat je niet nat wordt bij het vallen. Als tegenhanger daarvan zit je wel compleet onder het zand na één keer vallen. Maar als je dat voor lief neemt, is het natuurlijk wel een heel vette en unieke ervaring. Overigens ben ik zelf nog net even blijer wanneer ik bij terugkomst uit de woestijn het zwembad in spring en me kan ontdoen van al het zand, dat zich op de gekste plekken van mijn lichaam genesteld heeft tijdens het boarden. Ik heb even genoeg zand en woestijn gezien voor vandaag. De volgende keer dat ik ga boarden, dan toch maar weer in de sneeuw in plaats van de woestijn!