italië – dodelijk eiland

reisverhaal in italië – 2015 

Poveglia is een – voor velen onbekend – eiland in de buurt van Venetië, net voor de kust van Noord-Italië.  De naam van het eiland roept wellicht beelden op van romantische loopbruggen en renaissancekunst en doet vermoeden dat het hier gaat om een romantisch en gezellig eiland, waar je graag zou willen aanspoelen. Maar niets is minder waar. In realiteit is dit één van de meest duistere plekken van Europa, waar je allesbehalve wilt stranden. Sterker nog: het is een van de weinige plekken in Europa die je eigenlijk níet zou moeten bezoeken. Al is het maar omdat je daarna de kans loopt niet meer te kunnen slapen.

lugubere geschiedenis

Het Italiaanse eiland heeft namelijk een nogal lugubere geschiedenis, boordevol tragische gebeurtenissen die duizenden jaren teruggaan. Tijdens het Romeinse rijk werd het eiland namelijk gebruikt om slachtoffers van de ‘zwarte dood’, de pest, te huisvesten. Om de rest van het land te beschermen, werden slachtoffers van de ziekte gedwongen om in afzondering te leven en te sterven. Toen de pest tijdens de middeleeuwen terugkeerde en daarbij bijna twee derde van de Europese bevolking doodde, werd Poveglia opnieuw opgeroepen om zieken en stervenden op te nemen. Sterker nog: sommige Italiaanse gemeenschappen maakten er een gewoonte van om iedereen weg te sturen die de minste tekenen van de ziekte vertoonden. Veel van die mensen waren helemaal niet besmet met de pest en werden letterlijk naar Poveglia gesleept en bovenop stapels rottende lijken gedumpt. Het zal je overkomen. Geen wonder dus dat zich hier vandaag de dag nog steeds veel kwaadaardige geesten bevinden.

De lugubere geschiedenis van het eiland zette zich ook na de middeleeuwen voort. Zo werd er in 1922 een psychiatrisch ziekenhuis gevestigd op Poveglia. Het isolement en de privacy die het eiland boden, maakten het de perfecte plek voor zieke experimenten op patiënten. Zo werkte er volgens de legende in het begin van de twintigste eeuw een beruchte arts op het eiland die er nogal bizarre werkwijzen op nahield. Zo was hij overtuigd van het nut van de lobotomie, een chirurgische ingreep waarbij de hersenen opzettelijk worden beschadigd om een psychische stoornis te verhelpen. In de praktijk betekende dit vaak dat hersenen van de slachtoffers in tweeën gesneden werden. Hij gebruikte daarvoor hamers, beitels en boren, zonder van tevoren verdoving toe te dienen of voor sanitaire voorzieningen te zorgen. De procedures die hij uitvoerde waren niet alleen tegen de wil van zijn patiënten, maar ook extreem pijnlijk.

donkere experimenten

Vermoedelijk bewaarde hij zijn donkerste experimenten voor speciale patiënten, die hij meenam naar de klokkentoren van het ziekenhuis. Wat hij daar ook deed, het geschreeuw van degenen die werden gemarteld was volgens de legende over het hele eiland te horen. Godzijdank heeft karma de arts uiteindelijk ingehaald: volgens de overlevering werd hij mentaal achtervolgd door de vele geesten van het eiland. Uiteindelijk verloor hij zijn verstand, klom naar de top van de klokkentoren en wierp zich naar beneden. Er zijn echter verschillende verhalen over zijn dood. Sommigen zeggen dat hij daadwerkelijk is geduwd, hetzij door een boze eilandgeest of door enkele van zijn woedende patiënten. Anderen beweren dat de arts zijn val aanvankelijk overleefde, maar dat een spookachtige mist zijn lichaam overwon en hem doodde. En weer anderen beweren zelfs dat de arts levend is dichtgemetseld in de muur van de klokkentoren door een aantal patiënten. De lokale bevolking beweert tot op de dag van vandaag dat de geest van de dokter nog steeds in de toren is en daar voor altijd zal blijven. Op een rustige nacht kun je volgens hen zelfs de torenbel horen luiden in de verte.

Hoe het ook zij, velen geloven dat honderdduizenden gekwelde zielen nog steeds gevangen zitten op het eiland Poveglia. Het eiland werd immers eeuwenlang overladen met duizenden dode lichamen, die vervolgens in grote, gemeenschappelijke graven gedumpt werden. In veel andere gevallen werden de lichamen verbrand. Van de massale toestroom van pestslachtoffers die op het eiland werden gedwongen, tot degenen die werden gemarteld in het psychiatrische ziekenhuis dat daar ooit was gestationeerd: niemand is hier op een prettige manier overleden. Er heerst daardoor op zijn minst nog steeds een gevoel van verdriet en lijden op het eiland.

in your face

Toen het psychiatrische ziekenhuis op Poveglia uiteindelijk werd gesloten in 1968, werd het eiland verkocht aan een particuliere eigenaar. Hij verkocht het eiland echter vrijwel direct door aan nog een andere eigenaar. In beide gevallen konden de nieuwe eigenaren het niet verdragen om tijd door te brengen op het eiland; de sfeer was er volgens henzelf morbide. Niet lang daarna werd het eiland volledig verlaten achtergelaten. Een nieuwe koper is nooit gevonden. Dat laatste is geen verrassing wat mij betreft.

Door de gruwelijke geschiedenis van het eiland, is het al tientallen jaren verboden om Poveglia te bezoeken. Veruit de meeste locals zouden er ook geen voet aan wal willen zetten. Uiteraard weerhoudt dit verbod sensatiezoekers er niet van om een ​​boot naar het eiland te nemen. Sommigen zien het als een uitdaging; anderen zijn oprecht geïnteresseerd in het ervaren van paranormale verschijnselen. De klokkentoren, diverse crematoria en het gebouw waar de psychiatrische patiënten werden gehuisvest staan nog steeds op het eiland. De bedden in de slaapzalen en de verbrandingsovens van de crematoria zijn stille getuigen van wat er op het eiland destijds heeft plaatsgevonden. Die maken het des te meer luguber om het eiland ook echt te bezoeken. De geschiedenis van het eiland is hier behoorlijk in your face.

aangespoelde botten

Daredevils die zich wel op het eiland begeven, keren over het algemeen alweer snel terug naar de bewoonde wereld zonder ooit weer terug te willen. Het zegt iets over de angstaanjagende, negatieve energie die is achtergelaten in de bodem van het eiland na de massale sterfgevallen. Eén van de dingen die bezoekers van Poveglia ervaren, is het gevoel bekeken te worden. Anderen geven aan gekrast en geduwd te zijn door onzichtbare krachten. Van sommige entiteiten is zelfs gezegd dat ze bezoekers in muren duwen of hen door gangen achtervolgen. Bezoekers melden daarnaast dat ze schaduwen op de muren zien meebewegen.

Het handjevol paranormaal begaafden dat naar het eiland is gebracht, beweert dat er een energie is die alleen kan worden omschreven als kwaadaardig. Met de meer dan 160.000 pestslachtoffers én psychiatrische patiënten die begraven liggen op het kleine eiland, is het ook geen verrassing dat menselijke botten blijven aanspoelen aan de oevers. Zelfs vissers blijven uit de buurt van Poveglia, uit angst om menselijke botten in hun netten terug te vinden. Dit feit alleen al is voldoende om potentiële bezoekers of kopers weg te jagen. En dat is misschien maar goed ook. Sommige plekken zijn te duister om echt iets mee te willen – al is het maar uit respect voor de geschiedenis die zich er heeft afgespeeld.