duitsland – maandag bestaat niet

reisavontuur in duitsland – 2006

Het laatste jaar dat de Love Parade in Berlijn georganiseerd wordt, pak ik dit fenomenale feestje mee. En hóe: dansend met een aantal van mijn beste (feest)vrienden, op een praalwagen met een DJ die door de hele stad rijdt – het hoogst haalbare op zo’n moment. Wat een leven! Maandag bestaat niet – of toch wel?

harige beenwarmers

Ik spreek die ochtend af in Berlijn met mijn Duitse vriendin Sarah, die ik heb ontmoet in Mumbay toen we allebei figurant waren in een Bollywoodfilm. We hebben altijd contact gehouden en nu ik dichtbij haar heimat ben (Köln), is het meer dan logisch dat we hier samen afspreken. Bij een heerlijk winkeltje met de toepasselijke naam ‘Who Killed Bambi?’ koop ik nog snel een leuk topje. We nemen dan de metro naar Potzdamerplatz, vanwaar we richting de Brandenburger Tor en de Reichstag lopen. Hier begint de Love Parade vanmiddag – en dus installeren we onszelf hier langs de kant van de weg, met een red bull en een flesje water.

Tegen de tijd dat het anthem van de Love Parade door de speakers van alle vijftig praalwagens schalt, zijn we er meer dan klaar voor. En met ons nog duizenden Duitsers, die veel moeite hebben gedaan om er zo opvallend mogelijk uit te zien –  een typisch Duits technofenomeen.. Met hun bizarre kapsels, harige beenwarmers, fluoriserende rokjes en latex pakjes doen zij hun Duitse roots eer aan. In vergelijking daarmee zien wij er als Nederlanders altijd maar gewoontjes uit – best jammer op dit soort dagen.

nieuwe beste vrienden – voor even

We lopen met de stoet mee in de richting van de Siegessäule, het monument van de overwinning. In de oorlog was dit een monument om van te gruwelen, maar op een dag als vandaag voelt het alles behalve dat. Eromheen loopt een grote rotonde, waar alle wagens langskomen. Daar weer omheen ligt een groot grasveld, waar we heerlijk chillen. Verdovende middelen zijn er in overvloed op dit soort feesten en dagen. En eerlijk is eerlijk: veel mensen worden er net een tikkeltje gezelliger en amicaler van. Tegelijkertijd heb ik voldoende aan wat alcohol. Al snel hebben we een paar nieuwe beste vrienden gemaakt – met een pilletje op, of wat alcohol in mijn eigen geval, kan dat zomaar zo gaan. De wereld is prachtig – en vandaag al helemaal.

Als ik van een goede vriend een tekstberichtje krijg met de vraag om naar wagen 35 toe te komen, omdat hij ons waarschijnlijk wel op de wagen kan krijgen, weten we even niet wat we ermee aan moeten. Het is hier net zo leuk, why change a winning concept? Als ik ons antwoord eenmaal verstuurd heb, krijgen we spijt. Dansen in het gras kan elke dag, op zo’n wagen maar één keer. Als ik even later nog een sms van hem krijg, twijfelen we dan ook geen moment. We kijken elkaar aan en beginnen spontaan te rennen, op zoek naar wagen 35. De jongen met wie we stonden te praten laten we lichtelijk jaloers achter.

wagen 35

Voor nu heb ik echter andere zaken aan mijn hoofd. Namelijk: hoe worstelen we ons zo snel en soepel mogelijk door een meute van een paar miljoen mensen, om de juiste wagen te vinden en de laatste paar uur de Love Parade vanaf daar te kunnen meemaken? Het antwoord op die vraag hebben we al snel gevonden – en zo lukt het ons binnen no time om wagen 35 te ontdekken. Eenmaal op de wagen, gaan alle remmen los. We moeten onszelf af en toe even in de arm knijpen. Zie ons hier nou staan, dansend op de grootste dansparade ter wereld en uitkijkend op duizenden uitzinnige Duitsers. Wat een leven!

Terwijl we dansen alsof ons leven ervan afhangt en er niets anders bestaat dan het hier en nu, zien we de zon onder gaan achter de engel bij de Siegessäule. Ondertussen zijn nog een aantal vrienden van ons de wagen opgeklommen, wat het feest alleen nog maar mooier maakt. Mijn gevoel, het weer, de vibes, de muziek, het publiek, maar met name ook de mensen met wie ik op dat moment ben: alles klopt. Helaas is even later de parade voorbij en moeten alle wagens stoppen. We feesten daarom verder tussen de rest van de feestende menigte, die inmiddels collectief bij de Siegessäule staat.

het rode stoplicht

Echt nuchter is op dit moment bijna niemand. Niet zo gek dus dat je dan dingen doet of wilt waar je normaal nooit over nadenkt – zoals zoenen met een goede vriend, met wie je al jaren platonisch bevriend bent. We hoeven elkaar maar aan te kijken om te weten wat we vandaag eigenlijk willen. Dat kan echter absoluut niet hier, tussen onze vrienden. We zijn platonische vrienden en willen dat graag zo houden – al helemaal voor de buitenwereld en onze vriendengroep in het bijzonder. De craving om te zoenen is echter groter dan al het andere. En dus spreken we met zijn tweeën over tien minuten af bij het rode stoplicht, even verderop.

Als ik tien minuten later inderdaad bij het rode stoplicht sta, is hij daar echter niet. Na vijf minuten wachten begin ik te twijfelen: zijn er niet toevallig meerdere rode stoplichten hier in de buurt? Ik kijk eens goed om me heen en zie inderdaad zo’n honderd meter verderop nóg een rood stoplicht staan. Honderd meter is echter best veel in zo’n mensenmassa – en dus duurt het wel even voordat ik bij het andere stoplicht sta. Eenmaal daar, ziet het er zwart van de mensen. Mijn vriend staat er echter niet tussen – en zo kom ik een half uur later onverrichter zake weer bij ons vriendengroepje terug.

slapen is niet voor mietjes

Daar zie ik hem al snel tussen staan. Hij kijkt me vragend aan: waar was ik nou? Blijkbaar stonden we inderdaad allebei bij een ander stoplicht te wachten. We besluiten dat dit genoeg trial & error was voor vandaag: dit werkt dus niet. Dan maar de directe versie, zonder kans op fouten. Hij pakt mijn hand, sleurt me mee door de menigte en eenmaal ver genoeg van alle bekenden kunnen we eindelijk los. Zoenen was nog nooit zo intens. We hebben amper door dat de muziek stopt en de love parade officieel afgelopen is.

Ook al zijn er 101 feestjes om hierna nog verder te feesten, we besluiten met een klein clubje vrienden terug naar ons hotel te gaan en heel braaf te gaan slapen. Morgen is er immers weer een dag om (fris & fruitig) verder te feesten. Sterker nog: de dag ná de Love Parade is befaamd om haar goede feestjes. Onze slaapactie heeft resultaat, want de volgende ochtend staan we om tien uur allemaal paraat om op stap te gaan. We nemen de metro naar station Ostbahnhof en lopen vanaf daar naar Bar 25 – een beruchte club voor afterparties hier in Berlijn, die beginnen wanneer reguliere nachtclubs dichtgaan. De andere helft van onze vriendengroep is vannacht níet gaan slapen en loopt hier ook rond. Daarnaast staat de tent vol doorgesjeesde figuren; de goede vibes zijn er duidelijk al een paar uur geleden weggevlogen. Slapen is zeker niet voor mietjes, zo blijkt maar weer.

 raven in een gaarkeuken

Nadat we horen dat technoheld Richie Hawtin ergens draait in Oost Berlijn, nemen we met zijn allen een taxi daar naartoe. Het dansgedeelte van de ruimte  waar hij draait, de Club der Visionaere, is stiekem niet veel meer dan een soort oude gaarkeuken van 4 x 4 meter. De ruimte wordt echter omringd wordt door een prachtig terras aan het water. Alles uit de voormalige keuken is eruit gesloopt, zodat er nu een DJ en twintig dansende en zwetende mensen in passen. Het is eigenlijk een anti-club, want ongepolijst, ruw en aftands – maar tegelijkertijd intiem, waanzinnig en helemaal echt. Het is duidelijk onze lucky day want twee van onze technohelden – Richie Hawtin en Ricardo Villalobos – draaien de hele middag back to back met elkaar.

De Jägermeister vloeit er rijkelijk. Het ouderwetse Duitse kruidenbitter wordt op dit soort feesten vaak gebruikt om het effect van XTC een extra duwtje te geven of langer te laten duren. Ik houd het vandaag bij Water Joe – water met cafeïne erin – en wissel dat af met een fles Club Mate, een verfrissend alcoholvrij Duits drankje. Ik krijg meer dan genoeg energie van de bizar goede muziek en alle mensen om me heen – dat bevalt prima. Ondertussen wordt het buiten steeds warmer en binnen steeds drukker. We zijn zo te zien de enigen die geslapen hebben vannacht. De meeste mensen zien er inmiddels heel gaar uit – en ruiken hetzelfde. Er is met de meesten van hen weinig land meer te bezeilen. Maar de sfeer is top, de muziek en de mensen ook. Wat een gruwelijke locatie en dag is dit. En wat ben ik blij dat ik geslapen heb vannacht.

good vibes all around

Naast Club der Visionaere ligt Badenschiff, een stadsstrand met echt zand, hangmatten en  een zwembad dat in de rivier is gebouwd. Ook hier staat een DJ te draaien, toevallig een bekende die we volgende week ook gaan zien wanneer hij in Nederland moet draaien. Hij heet Haito en blijkt degene te zijn die ervoor gezorgd heeft dat ik gisteren op wagen 35 mee kon. Ik weet de rest over te halen om hier naartoe te komen. Met het zonnetje in ons gezicht, fijne mensen om ons heen en good vibes all around is het hier zo mogelijk nog fijner dan even ervoor bij de buren. Ik vlinder lekker rond, babbel met wildvreemden en ben helemaal in mijn element.

Ik feest met de rest zonder moeite door tot het begin van de volgende ochtend – en moet na een paar uurtjes slaap alweer op om mijn vliegtuig te halen. Ik vlieg namelijk door naar Helsinki, samen met mijn ex-vriend Arjan en zijn beste vriend. We gaan als goede vrienden een week met zijn drieën op reis naar Finland, Estland en Rusland en we hebben om half één ’s middags afgesproken om naar het vliegveld te gaan. Ik ben kapot na deze extreem korte slaapsessie, maar het lukt desondanks om op tijd op te staan. En zo zitten we begin van de middag zoals gepland in de taxi met zijn drieën. High five.

verkeerde vlucht

Eenmaal op het vliegveld, begin ik echter te twijfelen over mijn eigen vliegticket. Ik heb namelijk opeens een vaag vermoeden dat ik niet dezelfde vlucht heb geboekt als de andere twee. De luchtvaartmaatschappij waarmee zij vliegen, D-Blue, zegt me namelijk niets en een klein stemmetje in me zegt dat ik gewoon bij Air Berlin geboekt heb. Dat vermoeden wordt bevestigd wanneer ik bij de incheckbalie van D-Blue sta en mijn naam niet in het systeem voorkomt. Er is daarnaast geen plek meer in het vliegtuig, dus ter plekke een ticket kopen is geen optie.

Mijn eigen vlucht is vanmorgen al vertrokken, zo hoor ik een paar minuten later wanneer ik als een idioot naar de balie van Air Berlin gerend ben. Ik was dus niet helemaal gek. We hebben afzonderlijk van elkaar een tijd terug tickets geboekt; ik deed dat een paar weken na hen. Die vlucht zat op dat moment al vol – en dus heb ik uiteindelijk een andere vlucht geboekt. Was ik daar maar gewoon iets eerder achter gekomen, vóórdat mijn eigen vliegtuig vertrok. Feesten maakt blijkbaar meer kapot dan je lief is.

elk nadeel heeft zijn voordeel

Ik koop uiteindelijk een nieuw vliegticket voor de volgende dag, zwaai Arjan en zijn vriend uit en neem een metro terug naar het hostel waar ik vanmorgen in alle haast uit vertrokken ben. Ik heb nog een dag langer met mijn vrienden hier in Berlijn – en dat is nooit verkeerd. Zeker niet nu er zoveel van hen nog in Berlijn zitten. En zo heeft elk nadeel wederom zijn voordeel. Terug in het hostel, weet ik een aantal mensen zo ver te krijgen om cocktails te gaan drinken op een terras in de buurt. Wanneer we arriveren, is het happy hour net van start gegaan. Dat komt mooi uit.

Ik bestel (achteraf gezien) de sterkste cocktail die ik op de kaart zie staan – die zijn werk prima doet. Terwijl de anderen drie cocktails achter elkaar bestellen, heb ik genoeg aan eentje. En zelfs dan rol ik al over de tafel van het lachen, net als de rest. Gelukkig kan ik vannacht samen met twee vrienden bij een Duitse local blijven slapen; het hostel waar ik vanmorgen ben uitgecheckt zit namelijk vol. Het duurt even voordat iedereen in aangeschoten toestand de koffers bij elkaar geraapt heeft en ook daadwerkelijk met de juiste koffer naar buiten gaat. Die van mij staan gelukkig nog ingepakt te wachten op mij.

maandag bestaat niet – maar dinsdag wél

We nemen een taxi naar ons overnachtingsadres en hebben daar vervolgens een geweldige avond op een random terras. Er lijkt geen einde te komen aan dit feestweekend. Maandag bestaat niet – en dus gaan we nog een nachtje door. Gelukkig weet ik dit keer precies hoe laat ik morgen vlieg – en ben ik van plan om mijn vliegtuig ook écht te halen. Vandaag was absoluut de beste dag om een vliegtuig te missen. Morgen ben ik er echter klaar voor om te gaan en andere dingen te doen dan feesten. Maandag bestaat dan misschien niet, maar dinsdag toch echt wél.