canada, vs, ijsland – wereldwijde speeltuin

reisavontuur in o.a. canada & verenigde staten – 2012

Op het moment dat we met de (op dat moment) negen maanden oude Zev naar Azië vertrekken voor een maand backpacken, zijn veel mensen sceptisch daarover. Backpacken met een baby, dat kan toch niets worden. Het loopt echter anders – en dus zitten we het jaar erop opnieuw in het vliegtuig, dit keer op weg naar IJsland, de VS en Canada. Al snel merken we hoe makkelijk het is om Zev daarbij te vermaken, waar we ook zijn. De wereld is immers een speeltuin voor een kind van 1,5 jaar oud – of dat nou een treinstation, een bus of een nieuwe hotelkamer is.

dreumes issues

Op het moment dat je met een dreumes op reis gaat, zijn opeens totaal andere dingen belangrijk dan daarvoor, merk ik al snel. Zo ben ik drie keer eerder in New York geweest; nooit  eerder is me opgevallen hoeveel speeltuinen er in de big apple zitten – vooral in Brooklyn. Het was gewoon nooit eerder relevant. Nu des te meer. Het mooie van op reis gaan met een dreumes is dat de hele wereld een speeltuin blijkt te zijn – zolang je maar ergens aan kunt trekken, op kunt klimmen of naar buiten kunt kijken in een veranderende omgeving. Voor een dreumes is het vrijwel overal leuk – en dat is misschien wel de grootste verrassing van de vakantie. Eigenlijk is er zo bezien niets makkelijkers dan op reis gaan met een dreumes, juist omdat deze nog alles leuk vindt en vrijwel geen voorkeuren heeft.

Het enige dat je níet moet hebben op reis met een kind in die levensfase, is een hotelkamer (of nog erger: een kamer bij iemand thuis) waar heel veel waardevolle spullen staan die kapot kunnen. In Canada lopen we tegen zo’n kamer aan, die we heben gereserveerd bij een dame van middelbare leeftijd. Wanneer ze de voordeur open doet voor ons, zie ik haar ogen groot worden. Ze kijkt direct heel benauwd naar Zev. Ik ben haar blijkbaar vergeten te vertellen dat Zev met ons meekomt – niet handig van mij. Met een bevende stem geeft ze aan dat het misschien toch niet zo’n goed idee is dat we bij haar B&B komen logeren; er staan immers heel veel breekbare, antieke poppen in haar huis – en die zijn niet veilig nu Zev er is. Gelukkig willen we zelf ook helemaal niet bij haar logeren, nu we zien hoe haar huis eruit ziet – en dus zitten we een kwartier later in een ander hotel, waar we een zwembad voor de deur hebben en er weinig is wat Zev stuk kan maken. Want inderdaad: een dreumes is op dat vlak rete irritant en onbetrouwbaar.

onbetrouwbaar

Het eerste dat we dan ook in iedere nieuwe hotelkamer doen, is screenen welke dingen op ooghoogte van Zev (of lager) staan – en die vervolgens wegleggen. Zo is de hoteltelefoon altijd een favoriet object, waar we ons veel sores mee op de hals halen. Een telefoon in de hotelkamer is namelijk hoe dan ook gezeur. Trekken we de stekker eruit -zodat Zev erop los kan gaan en iedereen kan (proberen te) bellen die hij maar wil– dan zijn we onbereikbaar voor (vragen van) het hotel. Besluiten we de stekker erin te laten zitten, dan gaat dat gepaard met ongewenste telefoontjes en een hoge telefoonrekening. Tja, what can I say. Reizen met een dreumes is niet perfect. Net als reizen met een baby, een tiener of een willekeurig ander kind.

Enorm verrassend is wat ons betreft het feit dat steden bekijken met een dreumes extreem goed gaat – mits we minimaal één keer per dag een speeltuin meepakken. Van alle dingen die we op onze reis doen, is rondbanjeren door een grote stad een van de meest relaxte. Zev vindt het immers heerlijk om in een buggy voortgereden te worden en heel veel te zien van een stad of omgeving. De afwisselende omgeving en het verkeer dat langsraast in grote steden biedt elke paar seconden voor hem iets nieuws om naar te kijken. Never a dull moment in een stad. En dus is eindeloos rondlopen voor ons een garantie voor een lekkere dag, waarin we weliswaar met zijn drieën zijn, maar niet continu na hoeven te denken. Een city trip met een dreumes –althans die van ons- is daarmee echt een feest. En dat was wel het laatste dat ik had verwacht.

city joy

En zo heeft Zev met zijn twee jaar al heel wat wereldsteden op zijn naam staan. Naast Singapore, Kuala Lumpur, Kyoto, Tokyo, Shangha en Beijing –steden die we vorig jaar bezochten toen hij elf maanden was en net kon lopen- kan hij na deze reis ook Toronto, New York City, Boston, Montreal, Vancouver en Seattle afvinken. Niet de minste steden. Zev heeft van elke stad enorm genoten en dat is aandoenlijk en prachtig tegelijkertijd; jammer dat hij zich er later niet alles van zal herinneren.

Na al dat sightseeen is er voor Zev niets lekkerder dan hobbelend in slaap te vallen in zijn wagentje. Zolang we maar blijven lopen, slaapt hij ruim drie uur achter elkaar. Ondertussen hebben wij de tijd om te kletsen en rond te kijken. De buggy is niet alleen handig om quality time met je partner te realiseren. Het is ook een heel handige tool om je handen vrij te hebben voor andere dingen – bijvoorbeeld het op je rug hijsen van je rugzak.  Het voorkomt dan ook dat je continu achter je kind loopt aan te rennen – levensgevaarlijk wanneer je op een druk verkeerspunt uitstapt.

in de buidel

Na een paar keer oefenen, hebben we bij elke arrival in een nieuwe stad dan ook een vaste routine. Terwijl ik achterin de taxi zit met Zev op schoot, pakt Kris uit de kofferbak de buggy en vouwt die binnen een paar seconden uit. Hij pakt Zev van mij over en zet hem in zijn buggy, zodat ik mijn rugzak op mijn rug kan sjorren en daarna bij Zev kan blijven terwijl Kris hetzelfde doet. Binnen een minuut zijn we elke keer de taxi uit en up & running om een nieuwe plek te verkennen. Respect voor ons. High five!

Een ander superhandige asset die onze reis naar IJsland, de VS en Canada een stuk makkelijker maakt, is de BabyBjörn draagzak die we in Nederland hebben aangeschaft. Deze is niet alleen geschikt voor babies, maar ook voor de iets zwaardere dreumes – en dus perfect voor Zev. Ook al wordt het continu tillen van Zev wel steeds zwaarder nu hij wat groter is, het ding is perfect als je wilt wandelen op grond die niet recht loopt – en dus voor alle ondergronden waar je met de buggy niets kunt. In een land als IJsland betekent dat zo ongeveer overal. Wat hadden we zonder die draagzak gemoeten?  Met je eigen kind voor je in de ‘buidel’ voel je jezelf net een kangaroe. Je hebt je handen vrij, kunt alles en bezorgt je kindje er ook nog eens een heel fijn en veilig gevoel mee – zo merken we al snel. In de draagzak en zijn gezicht naar buiten toe kan Zev opeens veel meer zien;  voor zijn gevoel zit hij in de draagzak immers hoog in de lucht. Er is daarnaast is geen betere manier om Zev in slaap te krijgen, dan hem met zijn gezicht af te keren van de buitenwereld en lekker dicht tegen papa of mama aan te schurken.

flexibel

Ik vraag me tijdens deze reis (en latere reizen) weleens af of Zev gewoon van zichzelf een heel flexibel type is of dat hij dat is geworden door de reizen die we samen gemaakt hebben. Wat is de kip en wat is het ei? Beide zaken zullen elkaar versterken. Feit is dat Zev heel goed met veranderingen kan omgaan en veel veerkracht heeft. Hij speelt met heel veel verschillende type kinderen, voelt zich snel ergens thuis en weet dat wat hij heeft hier in Nederland niet vanzelfsprekend is. Zev weet dondersgoed dat niet iedereen het in de wereld net zo goed heeft als hij – en waardeert het daarom des te meer.

Kan ik door mijn ervaringen iedereen aanbevelen om met zijn of haar jonge kind op reis te gaan met een rugzak? Dat hangt ervan af.  Niet iedereen vindt backpacken leuk. En houd je niet van backpacken zonder kind, dan ga je het vast niet opeens leuk vinden met een kind erbij. Een kind erbij maakt reizen natuurlijk nooit gemakkelijker. Als je liever niets doet op vakantie en gewoon lekker bij het strand of zwembad wil chillen, dan is rondsjokken met een rugzak uiteraard niets – al helemaal niet met een kleintje erbij.

heimwee

Daarnaast is niet ieder kind hetzelfde. Mijn ervaringen zijn gebaseerd met ons eigen kind – en Zev is een gemakkelijke slaper, die zich gemakkelijk aanpast aan nieuwe omstandigheden. Hij is altijd snel over een jetlag heen, vindt het heerlijk om zich te verplaatsen en voelt zich altijd binnen no time thuis op een nieuwe plek. Wanneer we net zijn aangekomen op een nieuwe locati, roept hij op een bepaalt moment dat hij zin heeft om ‘naar huis’ te gaan. We kijken elkaar verschrikt aan: hij heeft heimwee!  Maar dan blijkt dat hij het niet heeft over teruggaan naar Nederland, maar naar het hotel waar we een uur eerder ingecheckt zijn. Een kindergeest gaat soms sneller dan dat van een volwassene, zo blijkt maar weer