vae – op pad met een sjeik

reisverhaal in o.a. abu dhabi & dubai – 2005

Juist wanneer je het ‘t minst verwacht, kom je tijdens het reizen de meest bijzondere mensen tegen – waardoor je dag opeens een heel andere wending neemt. Deze dag in Dubai is zo’n dag. Ik verwacht er niets van, maar zie mezelf een paar uur later koffie drinken met een rijke sjeik en heb een super dag met zijn gescheiden maîtresse. Wie had dat vanmorgen bedacht, toen ik met een jetlag het vliegtuig uitstapte?

op sleeptouw

Ik arriveer die ochtend in Abu Dhabi met het vliegtuig vanuit Mumbai. Na drie maanden in Centraal Amerika én drie maanden in India en Bangladesh is het tijd om naar huis te gaan. Voor het zo ver is, heb ik nog één dag in de Verenigde Arabische Emiraten. Dat wil zeggen:  ik arriveer in Abu Dhabi en neem vanaf daar de bus naar Dubai. Dat is een ritje van niets – zeker vergeleken met alle immense bus- en treinreizen die ik het afgelopen half jaar heb gemaakt.  In de bus van Abu Dhabi naar Dubai, vraag ik aan een willekeurige vrouw die achter me zit of ze me kan vertellen of een bepaalde straat de moeite waard is. Ze besluit me niet alleen antwoord te geven, maar ook de hele dag op sleeptouw te nemen in Dubai – terwijl ze eigenlijk onderweg is naar haar werk.

Ze blijkt een paar jaar eerder in Europa te zijn geweest en toen iemand tegen te zijn tegen gekomen die ditzelfde voor haar heeft gedaan. Dit is haar kans om hetzelfde voor een ander te doen. En I’m the lucky one. Ze blijkt super aardig, modern én gescheiden te zijn. Ik wist niet eens dat dat kon in de Verenigde Arabische Emiraten! De rest van de busrit voel ik me enigszins opgelaten. Want is het wel handig om dit te doen; ik ken haar immers helemaal niet en wie zegt dat ze niet iets heel anders in haar hoofd gehaald heeft dan mij de stad te laten zien? Mijn sixth sense zegt echter dat het goed zit – en dus laat ik me maar gewoon begeleiden.

glazen wolkenkrabbers

Dubai blijkt zo op het eerste gezicht net als Abu Dhabi heel schoon en modern, met prachtige glazen wolkenkrabbers die niet onderdoen voor New York. Het is duidelijk dat hier olie in de grond zit en het land (dus) behoorlijk welvarend is. Eenmaal in Dubai, neemt mijn chaperone me mee naar de stoffenwinkel die ze zelf runt. Gelukkig niet om me iets te verkopen – zoals in Egypte en India hoe dan ook het geval zou zijn – maar omdat ze eigenlijk gewoon moet werken vandaag en even wat dingen moet bestellen voordat ze de dag vrij kan nemen. Ik vind het alleen maar leuk om te zien waar ze werkt.

Haar zus is ook aan het werk en met zijn drieën gaan we lunchen bij een tentje dat stampvol met locals zit. Altijd een goed teken: het eten is vaak het beste (en hoe dan ook het meest vers) in tentjes waar de locals ook zelf zitten. Helaas zijn dat vaak ook de meest aftandse tentjes, waar qua sfeer en ambiance weinig te halen valt. Maar ik laat me dit keer leiden door de twee dames om me heen en eet uiteindelijk een bord vol (best wel) lekkere dingen. Well done.

tien procent locals

‘Locals’ is overigens een groot woord hier in Dubai. Slechts tien procent van de mensen die hier wonen komt namelijk ook echt oorspronkelijk uit Dubai. De resterende negentig procent bestaat uit expats, voornamelijk afkomstig uit India, Pakistan en Bangladesh. Een kwart van de bevolking komt oorspronkelijk uit Iran. De resterende zestien procent van de bevolking woont in collectieve accommodaties en kan niet geïdentificeerd worden op basis van etniciteit of nationaliteit. Van de bijna 300.000 mensen die in Dubai wonen is dus eigenlijk niet bekend waar zij vandaan komen. Men vermoedt uit Azië, maar dat is wel een heel ruim begrip. Dubai blijkt moderner en meer westers te zijn dan ik verwachtte. Het feit dat mijn chaperone officieel gescheiden is én inmiddels aan het daten is met een sjeik, is in veel Arabische landen ondenkbaar. Nou is wat zij doet ook niet iets dat ze aan de grote klok hangt. Zo mag je hier als partners niet samenwonen of bij elkaar slapen wanneer je niet getrouwd bent. Om dat toch te kunnen doen, heeft haar sjeik stiekem een appartement gekocht waar hij haar af en toe ontvangt. Een mooie tussenoplossing.

Later die middag drinken we koffie op een mooi terras aan het (kunstmatig aangelegde) water dat er loopt. Grappig genoeg mis ik er de charme van zo’n lokaal aftands eettentje als waar we eerder die middag zaten. De dingen die hier gebouwd zijn voor het toerisme en de zakensector zijn al snel te ‘clean’ en missen daardoor veelal karakter. We lopen langs de goudmarkt – dé toeristenplek van Dubai – en sluiten de middag af in een oversized winkelcentrum, waar mijn chaperone met haar sjeik heeft afgesproken. In een Volkswagen Golf komt hij even later aanrijden. Zoals verwacht voldoet hij aan het stereotype sjeik – en dus draagt hij een lange, onberispelijke en spierwitte jurk  én heeft hij een tulband op zijn hoofd. Onbegrijpelijk hoe je de hele dag zo’n jurk schoon houdt zonder vlekken te maken. Ik heb hem mij de hele dag voorgesteld als een nukkige man, waar ik eigenlijk voor moet oppassen. Maar hij blijkt best een vrolijk type – of is op zijn minst in een goede bui. Hij staat erop te betalen voor de koffie en voor een mooie souvenir, die ik zelf mag uitzoeken in de zilverwinkel.

onberispelijke witte jurk

En zo sta ik even later te pluizen tussen allerlei veel te dure zilveren spullen. Het is nog best een uitdaging om tussen alle tacky stuff iets moois uit te zoeken. Maar uiteindelijk vind ik een prachtig zilveren dienblad, waarin een zeilboot gegraveerd is.  Dat het zeventig US Dollar kost mag de pret niet drukken voor de sjeik. Zonder blikken of blozen rekent hij af en geeft hij het me. Op zijn hoofd verschijnt een dikke glimlach. “Voor jou, als souvenir van Dubai”, zegt hij erbij. De sjeik en zijn maîtresse droppen me even later samen af bij de moderne maar verlaten bushalte, waar de bus naar Abu Dhabi al op mij staat te wachten. Eenmaal in de bus, grinnik ik om mijn allerlaatste reisdag. Wat een onverwachts leuke dag. En wát een aardige mensen. Ik besef me weer dat de mooiste dingen op je pad komen wanneer je eigenlijk niets gepland hebt en totaal geen verwachtingen hebt van een dag. Life is about picking up the signs when they appear. Je kunt er altijd voor kiezen om links- of rechtsaf te slaan óf gewoon rechtdoor te gaan. In dit geval ben ik blij dat ik rechtsaf geslagen ben.